Bij zwartsparen kan je beter tot inkeer komen

Recente affaires waarin de Belastingdienst de beschikking kreeg over gegevens van buitenlandse bankrekeningen, vestigen de aandacht op de risico’s van zwartsparen. Het beste advies is: maak schoon schip. Maar let op! Als ‘inkeerder’ heeft u ook rechten.

De toenemende informatie-uitwisseling tussen de overheden van Europa en de bronheffing op rentebetalingen bemoeilijken het zwartsparen. De anti-terrorismewetgeving maakt het zwartsparen steeds minder aantrekkelijk. Een belastingadviseur die op de hoogte is van verzwegen vermogen van een cliënt moet bijvoorbeeld een ongebruikelijke transactie melden aan de Financial Intelligence Unit Nederland (FIU-NL, voorheen: Meldpunt ongebruikelijke transacties), anders begaat hij zelf een misdrijf.

Risico’s zwartsparen
Aan zwartsparen zijn aanzienlijke risico’s verbonden. Ten eerste: zwartsparen is een misdrijf en vervolging kan leiden tot een strafblad. Ten tweede: de sancties zijn niet gering. Gevangenisstraf of een geldboete die kan oplopen tot 100%.

Vrijwillige inkeer
Voor zwartspaarders is er dus maar één goed advies: maak schoon schip. Door vrijwillig met de Belastingdienst in het reine te komen, kan strafvervolging worden voorkomen. Wel kan de belastingdienst verzuimboetes opleggen, maar tot een veel lager bedrag dan als de Belastingdienst zelf het zwartsparen ontdekt. Van de zogenaamde “inkeerregeling” kan in de volgende gevallen gebruik worden gemaakt:     

• Door de Belastingdienst zijn nog geen vragen gesteld over (vermeende) buitenlandse vermogensbestanddelen;
• Er is door de Belastingdienst nog geen boekenonderzoek aangekondigd waarbij buitenlandse vermogensbestanddelen kunnen worden getraceerd;
• Er loopt nog geen onderzoek van de FIOD/ECD i.v.m. buitenlandse vermogensbestanddelen.

Via de website van de Belastingdienst kan het aanvraagformulier voor de toepassing van de inkeerregeling worden gedownload.

Rechten
Zwartspaarders hoeven niet met elke correctie akkoord mee te gaan. Zo is het de vraag, of de Belastingdienst binnen EU-verband 12 jaar terug mag, of slechts 5 jaar. In de KB-Lux-zaak heeft de Hoge Raad die vragen voorgelegd aan de hoogste Europese rechter. Die uitspraak is ook van belang bij de termijn voor vrijwillige inkeer.

Verder mag de Belastingdienst gebruik maken van gestolen informatie. Maar als de Belastingdienst zelf de diefstal heeft geïnitieerd of mogelijk gemaakt, dan mag hij die informatie niet gebruiken. Bij de Liechtenstein-affaire is het daarom nog maar de vraag of de gestolen informatie kan worden gebruikt voor de onderbouwing van navorderingsaanslagen.

Bron: Hoge Raad, 43.050, 21 maart 2008

© College Belastingadviseurs